[zaloguj się]
[pdf]

POSUSZYĆ (7) vb pf

o jasne.

Fleksja
inf posuszyć
praet
sg
3 m posuszył
f posuszyła
plusq
sg
3 m był posuszył
imperativus
sg
2 posusz
conditionalis
sg
3 n by posuszyło

inf posuszyć (1). ◊ fut 3 sg posuszy (1). ◊ [3 pl posuszą.] ◊ praet 3 sg m posuszył (1). f posuszyła (3). ◊ [plusq 3 sg m był posuszył. ◊ imp 2 sg posusz.] ◊ con 3 sg n by posuszyło (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVIII w.

1. Wysuszyć, ususzyć wiele [co (pl a. sg w funkcji pl)] (6): [druga żona króla Atthanasa] Poſuſzyłá naſienie wſzelkie ktore miano ſiać w folwárcech táiemnie/ á gdy ie rosſiano/ nie weſzło. BielKron 53v; [To zmieſzawſzy/ będzie bryłá ćiáſta/ s którego gałki pocżyniwſzy/ w ćieniu ie poſuſz. SienHerb 569a; InwBiskWłocł 1582 242; GrabZdanie H4v].
a. Sprawić, że rośliny więdną (5): Potym źimá przyśpieſzyłá/ Wſzytko źiele poſuſzyłá BierEz Mv; [ZapWpolKośc 1550 9/255v; na którego się skarżyli bartnicy, iż wiele dębiny popsował i inszego drzewa wiele posuszył LustrMaz II 186; RadzPodróż 149].
Zwrot: »posuszyć ogniem« [szyk zmienny] (1): Tenże potym Woiewodá poráził ſto tyſiąc Turkow láthá 1475 [...]/ abowiem nadolną źiemię pierwey wygłodźił y trawę poſuſzył ogniem BielKron 394.
Szereg: »popalić, (a) posuszyć« (2): BielKron 276v; thá plagá cżwarta wylaná ieſt na to ſłońce widome/ áby ſuchoſcią á gorącoſcią ſwoią roſpaliło á zátwárdziło zyemię/ iżby ná niey popaliło á poſuſzyło żywnośći iey RejAp 134v.
Przen (1): A śmierć nie próżnowáłá/ iednáko morzęcy Okrutna wieki ludzkie y rodzay bydlęcy. Płód wewſzytkim AEgypćie pierworodny zbiłá/ Y kwiát rzéźwiéy młodośći nagle poſuſzyłá. KochPs 117.
2. Doprowadzić do martwoty rąk u wielu ludzi (1):
Zwrot: »ręce posuszyć« (1): [Aza został ukarany za to, że dotknął arki] Ze mu y ręká vſchłá/ y ſam zginął márnie [...]. O gęſtyſzby [tj.częstszy] był Saul y Azá ná ſwiecie/ W tych wymyſlech/ co ſłyſzę iáko ſie tám plecie. Coby ie mogł Pan pobić y ręce poſuſzyć RejWiz 183.

Formacje współrdzenne cf SUSZYĆ.

Cf POSUSZON

KO