[zaloguj się]
[pdf]

POTONĘŁY (2) part praet act

Oba o jasne.

Fleksja
pl
N subst potonęł(e)
L potonęłych

pl N subst potonęł(e) (1). ◊ L potonęłych (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. potonąć.

Który zatonął (o wielu); haustus Mącz (2): O kupiách potonęłych. SarnStat 1118 marg [idem] [HerburtStat 747; A oni grubi á nikczemni ludzie/ poznawſzy w potopieniu wieprzow możność iego [...]/ pátrząc tylko ná ſzkodę ktora ſie im sſtáłá w potonęłych wieprzach/ prośili Páná/ áby poſzedł od nich WujPosN 1584 II 266 (Linde s.v. potonąć)].
Wyrażenie: »potonęły w morzu« (1): haustae mari naves, Potonęłe łodzie w morzu. Mącz 153c.

Synonimy: pogrążony, potopiony, utoniony, utopiony, zatopiony.

Cf POTONĄĆ

LW