[zaloguj się]
[pdf]

POTRZEBKA (2) sb f

Wszystkie samogłoski jasne.

Fleksja
sg pl
N potrzebka
G potrzebek
A potrzebki

sg N potrzebka (1). ◊ pl G potrzebek (1). ◊ [A potrzebki.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Dem. od „potrzeba” (2):
1. To, że coś, czego w danym momencie brak, jest konieczne do osiągnięcia czegoś (2): Negotiolum, Sprawká/ potrzebká. Mącz 245a; ſzcżyre puſtki w domu/ Niemáſz śmiele potrzebek oznáymić nikomu. WisznTr 14.
2. [Sytuacja wymagająca pomocy (z odcieniem lekceważenia):

W połączeniu szeregowym: A nas ládá pogrożká/ ládá potrzebká/ ládá zabáwká/ ládá ſzkodká/ do grzechu przywodźi. SkarKaz 626a (Linde).]

3. [Rzeczy potrzebne (z odcieniem lekceważenia):

W połączeniu szeregowym: WiśnOkaz 207v (Linde) cf Wyrażenie.

Wyrażenie: »potrzebki doczesne«: [cieleśnicy] ledá potrzebki ſwe docżeśne/ marne ſwe pożytki y roſkoſzy/ nád tę naświętſzą potrzebę przekłádáią. WiśnOkaz 207v (Linde).]

RS, KW