Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: POTUCHNIENIE

Następne hasło: POTUKAĆ »

POTUCZYĆ (2) vb pf

Fleksja

3 pl m pers praet potuczyli (2).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Znaczenia

Obficie karmiąc, doprowadzić wielu lub wiele do otyłości (2)

Obficie karmiąc, doprowadzić wielu lub wiele do otyłości [kogo, co (pl)] (2): (nagł) Opáći. (–) TV ſie dziwuy tym wieprzom/ co ták dármo ſtyli/ Y iáko ſie nie wſtydzą/ co ie potucżyli. RejZwierz 104v, 142.

Formacje współrdzenne cf TUCZYĆ.