[zaloguj się]
[pdf]

[POTUŁANIE SIĘ sb n

Fleksja

A sg potułani(e) się.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Wędrowanie, włóczęga, tułaczka:
Zwrot: »[kogo] w potułanie się wprawić« = skazać na tułaczkę: Mowi ták o ſobie Abráhám do Abimelechá Krolá/ ktory mu wźiął był żonę: Y było/ ábo y sſtáło ſię/ gdy mię w potułánie ſię wpráwili Elohim/ Bog ábo Bogowie [Postquam autem eduxit me Deus de domo patris mei Vulg Gen 20/13]. CzechRozsądek 49v.

Synonimy: posmykanie, wędrowanie, wędrowka, włoczęga.

Cf TUŁANIE SIĘ]

MC