[zaloguj się]
[pdf]

POTUSZAĆ (1) vb impf

o prawdopodobnie jasne (tak w po-); a jasne.

Fleksja
inf potuszać
imperativus
pl
1 potuszåjmy

[inf potuszać.] ◊ imp 1 pl potuszåjmy.

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w. s.v. potuszyć.

Pokładać ufność, mieć nadzieję:

potuszać o czym: Namilſzy bráćia/ do czáſu ſobie o miłoſierdźiu Boſkim potuſzaymy/ á poki trwa tego czáſu dobrze vżywaymy SkarKaz 7b.

Zwrot: »sobie potuszać«: SkarKaz 7b; [prożno ſobie pobłażáć y potuſzáć mamy M.P. braćiá/ bo nie mamy cżem GrabZdanie E2v].
[Szereg: »pobłażać i potuszać«: GrabZdanie E2v cf Zwrot.]

Synonimy: nadziewać się, oczekawać, pocieszać.

Formacje współrdzenne cf TUSZYĆ.

MC