[zaloguj się]
[pdf]

POWINĄĆ SIĘ (7) vb pf

się (6), sie (1).

o jasne.

Fleksja
praet
sg
3 f powinęła się

fut 3 sg powinie się (4). ◊ 1 pl powini(e)m się (1). ◊ praet 3 sg f powinęła się (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVIII w. s.v. powinąć.

Potknąć się, pośliznąć; przen (7):
a) O doznaniu niepowodzeń (6): Można Rzeczpoſpolita y was vbogáći/ A gdźie ſye tá powinie/ tám ſwé káżdy tráći. KochZg B.
Fraza: »[komu] powinie się noga« [w tym: w czym (1)] [szyk zmienny] (5): Tákże teſz ſkoro mu [Rzymowi] ſię powinęłá nogá Ze wſzyſtkiego nań świátá vderziłá trwogá MączKoch nlb 12 [idem KochFr]; á co ſię teraz ſzcżęśliwym twoiem powodzeniem zákryło/ y co ſię zátáiło/ to ſię potym okaże/ ſkoroć ſię wcżem nogá powinie [si quid adversi tibi acciderit]. ModrzBaz 40v; KochFr 82; GrabowSet G2v; CzahTr I3v.
b) Umrzeć (1): A my co ſię Potentaty y mądrymi cżyniem/ Wſkoro ſię więc raz powiniem. Iuż nas tu żaden ná świećie znáiomy nie pytay/ Ani ſię iuż známi witay. KlonŻal C3.

Formacje współrdzenne cf 2. WIĆ.

ALKa