[zaloguj się]
[pdf]

POŻARTOWAĆ (2) vb pf

Fleksja

inf pożartować (2).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Spędzić jakiś czas na żartowaniu [z kim] (2):

W połączeniach szeregowych (2): Theż mu [młodemu] niewádzi cżáſem s pocżćiwym á nie z opiłim towárzyſtwem poſiedzieć/ pomowić/ pożártowáć/ bo ſtąd y ćwicżenie y záchowánie ná potym y znáiomość roſcie. RejZwierc 15, 164.

Zwrot: »sobie pożartować« (1): Azaſz też vbogi ſtárzec nie może ſobie nadobnych á ſtátecżnych á ſpokoynych przechadzek vżyć około ſtawkow/ [...] s cżeladką ſobie pomowić/ pożártowáć/ pokrothofilić. RejZwierc 164.

Synonimy: pograć, poigrać, pokrotochwilić.

Formacje współrdzenne cf ŻARTOWAĆ.

MN