[zaloguj się]
[pdf]

POŻENIĆ (1) vb pf

Teksty nie oznaczają ó oraz é; o prawdopodobnie jasne (tak w po-).

Fleksja
inf pożenić
praet
sg
3 m pożenił

[inf pożenić.] ◊ praet 3 sg m pożenił.

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Doprowadzić do zawarcia związku małżeńskiego (o wielu) [kogo (pl)]: ten [Leir] też miał trzy ſyny/ á gdy ie pożenił/ był od nich wypędzon s kroleftwá BielKron 61v; [BudArt B3].

Formacje współrdzenne cf ŻENIĆ.

LW