[zaloguj się]
[pdf]

POŻYCZALNIK (2) sb m

o oraz a jasne.

Fleksja
sg
N pożyczalnik
G pożyczalnika
D pożyczalnikowi

sg [N pożyczalnik.] ◊ G pożyczalnika (1). ◊ D pożyczalnikowi (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde także XVII – XVIII w.

Ten, kto udziela pożyczki, wierzyciel; creditor Vulg, Cn; commodator, flagitator Cn (2): gdj [Epifaniusz] nálaſł w ćiemnicy iednego więzniá Rzjmiániná Eugnomoná/ o dług ſto złotjch ſiedzącego: á niemogł vżyć [tj. przekonać] pożycżálniká iego/ áby go w więzieniu nie chował: wziął pięniądze kośćielne/ y wykupił więzniá. SkarŻyw 454, 103; [SkarBrac 7; á oto przyſzedł pożyczálnik (marg) lichwiarz. (–) áby wźiął dwu ſynów moich/ zá niewolniki ſobie. WujBib 4.Reg 4/1 (Linde) [przekład tego samego tekstu SkarŻyw 103, [SkarBrac]]; Bo milſzy ieſt P. Bogu uczynek poślubiony/ niżli wolny. Iáko pożyczálnikowi miley gdy mu ſię o dług zápiſze: niżli gdy proſtym ſłowem obiecuie SkarKaz 653 (Linde)].

Synonimy: iściec, kredytor, wierzyciel.

Cf POŻYCZACZ, POŻYCZAJĄCY, POŻYCZCA, POŻYCZNIK, POŻYCZYCIEL

LW