[zaloguj się]
[pdf]

PRĄŻKA (2) sb f

Fleksja
sg pl
N prążki
A prążkę prążki

[sg A prążkę.] ◊ pl N prążki (1). ◊ A prążki (1).

Sł stp brak, Cn: prąszka abo prążka; dłoniowa prąszka, Linde XVII (z Cn) – XVIII w.

Dem. od „prąga”, od znacz. ‘linia, smuga, pas’ (2): Bywáią prążki czérwone/ kthoré ſye niegdy przez kopytho vkázuią SienLek 178v.
a. Bruzda, zmarszczka (1): [gdy ſię koń ochwaczy tedy na zwierzchniey gębie odeſpodź ſą prąſzki SprLek B4.]

prążka na czym (1): Miewa téż kóń ochfátné trzy prążki ná nośie/ wthéy śrzedniéy námácawſzy goreczkę przekol ią puſzczádłem á day krwi iść. SienLek 169.

b. [Blizna: y krol on Sárácenſki: ktory przyzwał świętego Ianá/ y pilnie ſię ręce przypátruiąc/ y prąſzkę około (ktorą ná znák odćięćia/ Pan Bog zoſtáwił) widząc/ y ſam krzyknąć muſiał: Nieſtety/ nieſpráwiedliwiem ćię y niewinnie ſkarał SkarŻyw 431.]

Synonimy: a. brozda, zmarsk, zmarszczka; b. blizna, szram.

JDok