Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PROCNIK

Następne hasło: PROCOWAĆ »

[PROCNY ai

Fleksja

G sg f procn(e)j.

Sł stp brak, Cn s.v. strzała procna spora, Linde XVII w. (z Cn).

Znaczenia

[Przymiotnik od „proca”: należący do procy; przen]

Przymiotnik od „proca”: należący do procy; przen:

Wyrażenie: »ręka [= uchwyt] procna«: Lecż będzie duſzá páná mego związána w związce żywych v Iehowy Bogá twego/ záś duſzę nieprzyiaćioł twoich wyſtrzeli ſproce. (marg) z poyśrzodku ręki procney. (–) [in medio sedis] BudBib 1.Reg 25/29.]