[zaloguj się]
[pdf]

PROKONSUL (1) sb m

Fleksja

N sg prok(o)nsul.

Sł stp, Cn, Linde brak.

W starożytnym Rzymie namiestnik prowincji i dowódca wojskowy; tu w późniejszym wyobrażeniu: jakiś wysoki dostojnik cesarski [proconsul – namiesnik burmistrzowski Murm 176, Calep; – burmistrz, nawyszszy rajca albo sprawca w którym mieście albo ziemi Mącz 63d; burmistrzow namiestnik – proconsul Cn]: Leánder/ chćiał miecżem S. Theodorá przebić: á Proconſul/ to ieft pierwſ⟨z⟩y Pan po Ceſarzu/ obroni go y Leandrá zábił. SkarŻyw 189.

EB