[zaloguj się]
[pdf]

PROMYK (3) sb m

o jasne.

Fleksja
sg pl
N promyki
G promyk(o)w
I promyki(e)m

sg I promyki(e)m (1). ◊ pl N promyki (1). ◊ G promyk(o)w (1).

Sł stp notuje, Cn s.v. promień, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) i XVIII w.

Dem. od „promień”; radiolus Cn (3):
1. Od znacz. podstawowego (1):
[Fraza: »promyki się w oczach błyszczą«: Jedno promyki, coć się w oczach błyszczą, Ty serca ludzkie niepomału niszczą Otwin(?)Erot 13.]
Przen: Działanie łask bożych (1):
Wyrażenie: »promyki łaski« (1): Siedmci kroć przés dźień ſprawiedliwy vpádá/ ale ten ktory tak vpádá/ żeby wżdy wniem zoſtała iaka ſkierka wiary i promyki łaſki ducha świętego MurzHist L3.
Szereg: »skierka i promyki« (1): MurzHist L3 cf Wyrażenie.
2. Od znacz. „coś podłużnego, wąskiego”: jedno z włókien, z których skręcony jest powróz (2): Powrozek ze trzech promykow [funiculus triplex] niełatwie ſie rozerwie. Leop Eccle 4/12; Vena staminea, S máłym promykiem. Mącz 411d.

MPi