Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: 1. PROSIĆ SIĘ

Następne hasło: PROSIEŃ »

2. PROSIĆ SIĘ (2) vb impf

o jasne.

Fleksja

indicativus
inf	prosić sie
praes
	pl
3	proszą sie

inf prosić sie (1). ◊ praes 3 pl proszą sie (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Znaczenia

Wydawać na świat prosięta (2)

Wydawać na świat prosięta (2):

Fraza: »prosi się (a. ma się prosić) świnia« [szyk zmienny] (2): Słyſząc brát wilk nowin doſyć/ Iże ſie miáłá świniá prośić: Ieſt ſie rychło k niey pokwápił BierEz Nv; Elidunt foetus sues, Proſzą ſie świnie. Mącz 182c.

Formacja współrdzenna: oprosić się.

KW, (MPi)