[zaloguj się]
[pdf]

PROSZAK (4) sb m

o prawdopodobnie jasne (tak w prosić); a pochylone.

Fleksja
sg pl
N proszåk
G proszåk(o)w
D proszåk(o)m

sg N proszåk (2). ◊ pl G proszåk(o)w (1). ◊ D proszåk(o)m (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w.

Ten, kto o coś prosi; rogator Murm, BartBydg, Cn; petitor Modrz, Cn; orator (oratrix), petax, petitrix, postulator, precator (precatrix), procax Cn (4):
a. Ten, kto się ubiega o urząd (2): Ale KROL, y wſzytcy ktorzi w mocy vrzędy máią/ łácno wſzetecżność tákowych proſzakow záhámuią/ kiedy ſię w tem dádzą słyſzeć/ że żaden doſtoieńſtwá nieotrzyma/ kto ſię prośbámi do nich wtrąca. ModrzBaz 44, 44.
b. Kwestarz zakonny (2): Cucullatus rogator eyn terminirer Proſchak. Murm 173; BartBydg 133.

Synonim: b. żebrak.

Cf PROSICIEL

KW, (MPi)