[zaloguj się]
[pdf]

PRZENAZNACZYĆ (4) vb pf

Fleksja

3 sg m praet przenaznaczył (4).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Wyznaczyć wcześniej lub z góry, przeznaczyć (zawsze o Bogu); praedestinare Vulg [kogo, co] (4): A ktore przenáznáczył/ ty też wezwał: á ktore wezwał/ ty też vſpráwiedliwił: á ktore vſpráwiedliwił/ ty też vwielbił. WujNT Rom 8/30.

przenaznaczyć ku komu (1): WujNT Eph 1/5 cf przenaznaczyć ku czemu.

przenaznaczyć ku czemu (2): Ktory nas przenáznáczył ku przyſpoſobieniu zá ſyny/ przez Ieſuſá Chriſtuſá/ ku ſobie WujNT Eph 1/5. Cf Zwrot.

Ze zdaniem dopełnieniowym nawiązującym do dopełnienia bliższego (1): Abowiem ktore on przeyźrzał/ te też przenáznáczył/ áby byli podobni obrázowi Syná iego WujNT Rom 8/29.

Zwrot: »przenaznaczyć przed wieki [ku czemu]« (1): ále powiedamy mądrość Bożą w táiemnicy/ onę zákrytą/ ktorą Bog przenáznáczył przed wieki [praedestinavit Deus ante saecula] ku chwale náſzey. WujNT 1.Cor 2/7.

Synonim: wybrać.

Formacje współrdzenne cf ZNACZYĆ.

Cf PRZENAZNACZONY

RS