[zaloguj się]
[pdf]

PRZEPLEŚĆ (4) vb pf

Oba e jasne.

Fleksja
inf przepleść
impersonalis
praet przepleci(o)no

inf przepleść (1). ◊ fut 3 sg przeplecie (1). ◊ impers praet przepleci(o)no (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

1. Umieścić wśród czegoś w pewnym porządku coś różniącego się od reszty (3):

przepleść co czym (1): Iáko lilią właſnie/ gdy różą przeplećie/ Táka iéy twarz vćieſzna/ y iedná ná świećie. PudłFr 70.

przepleść czym miedzy czym (1): Bieretek czarni, na niem feretow na kſtalt spheri 30, s rozmaitem ſmalczem, Miedzi niemi Lanczuſkiem zlotem przepleczono. WyprKr 26v.

Przen: Dać, wyznaczyć coś zmieniającego się, przechodzącego jedno w drugie [komu co z czym (= czym)] (1): Boć ták záprawdę nas podźielono/ iż [...] niebu [...] rádość y weſele náznácżono: źiemſkim záſię obywátelom/ płácż z weſelem przeplećiono. LatHar 492.
2. Utworzyć plotąc, upleść [co czym (= jak)] (1):

W porównaniu (1): Albo też kopru włoſkiego poki ieſzcże zielony thákże z gáłąſkámi nárzezáć/ y iákoby káżdą gáłąſkę wárkocżkiem przepleść/ tákże w fáſecżkę vłożyć/ ocetkiem przekropić/ [...] tákże też to przyſmák [...] może być. RejZwierc 110v.

Formacje współrdzenne cf PLEŚĆ.

Cf PRZEPLECIENIE, PRZEPLECIONY

SBu