[zaloguj się]
[pdf]

PRZETRĘCIĆ (2) vb pf

e prawdopodobnie jasne (tak w prze-).

Fleksja
inf przetręcić

inf przetręcić (1). ◊ fut 2 sg przetrącisz (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Uszkodzić jakąś część ciała przez uderzenie; zwichnąć, złamać [co czemu (żywotne)] (2): A też ſie tráfi drugiemu [żołnierzowi] Miáſto lekárſtwá chromemu [koniowi] Przetręćić do kończá nogę By gi dał co rychley w ſzkodę [tj. ażeby mógł zażądać odszkodowania] RejRozpr E2; Abowiem táki [przyjaciel omylny] máło nie ieſt podobien ku onemu pſu/ kthoremu chociay nogę przetrąćiſz á potym go pogłaſzcżeſz [...]/ álić ſie on znowu płáſzcży á lezie mardáiąc ogonem do ciebie. RejZwierc 92.

Synonim: złamać.

Formacje współrdzenne cf TRĄCIĆ.

Cf PRZETRĄCENIE, PRZETRĄCONY

MPi