[zaloguj się]
[pdf]

RZEKTANIE (2) sb n

Tekst nie oznacza é; pierwsze e prawdopodobnie jasne (tak w rzegotać); a jasne.

Fleksja
sg
A rzektani(e)
I rzektanim

sg A rzektani(e) (1). ◊ I rzektanim (1).

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

Chrząkanie, chrumkanie (o świniach); stridor HistAl [czego (żywotne)] (2): [Aleksander rzekł:] Mężowie Rycerze moi namocnieyſzy/ nie ſmęćcie ſie/ ábowim rzektánim wieprzow roſpłoſzemy Słonie. HistAl I2v, I2v.

Cf KRZEKTANIE, RZEKTAĆ

ECB