[zaloguj się]
[pdf]

PRZEŻUWAĆ (6) vb impf

e prawdopodobnie jasne (tak w prze-).

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
3 przeżuwå przeżuwają

praes 3 sg przeżuwå (5). ◊ 3 pl przeżuwają (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde także XVII – XVIII w. s.v. przeżuć.

Powtórnie żuć treść pokarmową (o ssakach nazywanych przeżuwaczami); ruminare Vulg, Cn (6): Wſzakże tego ieść niebędziećie ſtych co przeżuwáią (tylko) y ſtych co dwoią kopyto (tylko) iáko wielbłąd choć przeżuwa/ ále kopytá nie dzieli/ nieczyſty ieſt wam. BudBib Lev 11/4; Záś świniá/ ácż kopyto dzieli y ſtopę wkopyćie dwoi/ ale nieprzeżuwa/ niecżyſta ieſt wam. BudBib Lev 11/7, Lev 11/5, 6.
Zwroty: »przeżuwać karmią« (1): Cokolwiek dzieli kopyto/ y dwoi ſtopę w kopyćie á przeżuwa karmią [ascendere faciens ruminationem]/ tákowe bydlę ieść będziećie BudBib Lev 11/3.

[»znowu przeżuwać«: Wſſelkie źwierzę z dobytkow/ ktore ma rozdzielone kopyto/ á znowu przezuwa [!] [et ruminat in pecoribus]/ będziećie ieść. Leop Lev 11/3 (Linde s.v. przeżuć).]

Formacje współrdzenne cf ŻUĆ.

Cf PRZEŻUWANIE, [PRZEŻUWANY]

DDJ