[zaloguj się]
[pdf]

PRZYLUBIĆ SIĘ (3) vb pf

Zawsze sie.

Fleksja
inf przylubić sie
praet
pl
3 m pers przylubili sie
conditionalis
sg pl
1 m m pers bysmy sie przylubili
3 m by sie przylubił m pers

inf przylubić sie (1). ◊ [praet 3 pl m pers przylubili sie.] ◊ con 3 sg m by sie przylubił (2). ◊ [1 pl m pers bysmy sie przylubili.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (dwa z niżej notowanych przykładów).

1. Przypodobać się, zjednać sobie czyjąś sympatię [komu] (3): iż [te panie] będą woleć przy prawdzie przeſtáć chociaż im nieco w breẃ bije/ niż to prziymowáć/ co im w.m. (chcąc ſie przylubić) chytrze dáieſz. GórnDworz X5; [to wszystko na tym zawisło] áby ſie białeygłowie wſzeláką rzecżą záchował/ á przylubił nie obrażáiącz iey w iedney naymnieyſzey rzecży GórnDworz Cc6.

przylubić się czym (1): [pochlebca] chcząc mieć pożytek z onego wielkiego s pánem towárzyſtwá/ y cżyni/ y mowi to/ cżymby ſie pánu przylubił GórnDworz Ee4.

a. [W stosunku do Boga: Abyſmy wolnie ſlużyli A Bogu ſie przylubili w tym koſciele ſwiętym iego Kropmy ſie wodą dla tego MorawRozm G2.]
2. [Polubić; przen: zaakceptować [czym]: A bedziemli czinycz podlug tey radi, pewnye, czego ssukamy, tho otrzimamy. gegos wsisczi radą przilubyly ssie, chwalacz gi wewssithkiey radzie. SprChęd 61.]

Formacje współrdzenne cf LUBIĆ.

DDJ