Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: RZEŻĄCY

Następne hasło: RZEŻEWIE »

RZEŻĄCZKA (1) sb f

Fleksja

N sg rzeżączka.

Sł stp brak, Cn notuje; poza tym w innym znaczeniu, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów); poza tym XVII (z Cn) – XVIII w. w innym znaczeniu.

Znaczenia

bot. Prawdopodobnie: Carex sp. L; turzyca, bliżej nieokreślony gatunek byliny z rodziny turzycowatych (Cyperaceae), należącej do rzędu traw (Poales)

bot. Prawdopodobnie: Carex sp. L; turzyca, bliżej nieokreślony gatunek byliny z rodziny turzycowatych (Cyperaceae), należącej do rzędu traw (Poales); carex Mącz; butomon, iuncus caballinus Cn: Carex, Ośćiſte ziele/ z którego pod czas koſziki plotą/ álbo/ łącz/ rzeżączká yako nie którzi zową. Mącz 38c; [Carex, Schwertelkraut/ Rietgraſz. Pol. Rzeżączká/ źiele ośćiſte. Volck 89, Yyy2v].