[zaloguj się]
[pdf]

PRZYŁOMIĆ (4) vb pf

-o- (1) KochPs, -ó- (1) KochJez.

Fleksja
inf przyłómić
praet
sg
3 m przyłomił
impersonalis
praet przyłomi(o)no

inf przyłómić (1). ◊ fut 1 sg przyłomię (1). ◊ praet 3 sg m przyłomił (1). ◊ impers praet przyłomi(o)no (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

Znaczenia
Nadłamać [w tym: co (3)] (4): Sćiął cżterech iednym rázem/ dźieśiąći ochromił/ A w kilku oſtre drzewá po gałkę przyłomił. Owo kilkádźieśiąt duſz ná wiátr poſłał żywych KmitaSpit B4v.
Przen (3): Bo iey [śmierci] dawno tę koſę wierz mi wyſzcżyrbyono/ Ządło ktorym kąſáłá mocnie przyłomiono. RejWiz 106.
Zwrot: »przyłomić rog, rogow« [w tym: komu (1)] = nauczyć pokory [szyk zmienny] (1:1): hárdemu koniecznie Przyłomię rogów KochPs 112; Moſkiewſkiégo pychę chcąc kiedy vſkrómić/ Y róg/ którym ták hárdźie potrząſał/ przyłómić/ Podał nam Królá z Węgier KochJez A3v.

Formacje współrdzenne cf ŁAMAĆ.

Cf PRZYŁOMIONY

DDJ