przymowić się do czego (1): Byś W.M. pŗy mnie to Ie^goM. pŗellozzyll/ pŗymówillbym ſie i ia do tego/ zzeby Ie^go M. tym to vccynill ochotniei. JanNKar D4; [że y do tych iuż inſzych przez Dźieiopiſá przypomnionych przykłádow ſię przymowię/ y inſze oſobne ktemu przytocżę. BronApokr 203].

przymowić się ku czemu, [ku komu] (1): Nuż záſię ázaſz to nie roſkoſz wiedzieć przyrodzenie káżdego źwirzątká/ [...] s czego ſie może y goſpodarſtwá wiele náuczyć/ [...] y miedzy ludzi przyſzedſzy nie ſiedzieć iáko dármobith/ gdzie ſie wżdy będzie vmiał y ku temu y ku owemu przymowić. RejZwierc 112v; [Pisanie niektórych panów do króla około odjachania królowej J. Mci i do postronnych panów. Aby zdanie swe panowie przy poślech K.J.Mci powiedzieli. Żeby się też oni ku K.I.Mci panu swemu przymówili. Diar 1566 10].

przymowić się komu (1): Książę to zácne/ iáko záwſze twarzą weſołą rzecże/ Zebym ſię ia tego [prosić jałmużny na rzecz potrzebujących] namniey niewſtydźił/ y owſzem byłoby lepiey/ bo ia więceybym vprośić mogł/ gdjż bym ſię káżdemu przymówić chciał y vmiał. WysKaz 41.

Ze zdaniem dopełnieniowym (1): Ktory [list] proszę racz wm KIM dostatecznie przeczytac, więc się yzłaski swey przymowic iakoby nie był odrzucon agratia Principis ActReg 109.