[zaloguj się]

[PRZYNĘCIĆ vb pf

Fleksja

inf przynęcić.

stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) w.

1. Skłonić do czegoś, zachęcić [kogo do czego]:

Ze zdaniem dopełnieniowym: racz [wkmść] sprawiedliwości ludzkiej dojrzeć, sam sądów swych nie omieszkiwać i te, na których należą, do tego przynęcić, aby ich pilnowali, a urzędów swoich powinowactwa pełnili. Mowy 150.

2. Skłonić do pozostania na miejscu, sprawić, aby coś nie opuściło danego miejsca: Pcżoły/ iáko przynęćić SienHerb B#3c. [Cf Też pcżoły záchowawa [włoski koper] w vloch/ iże nigdziey nie polecżą [!] z onego vlá SienHerb 64b.]

Formacje współrdzenne cf NĘCIĆ.

Cf PRZYNĘCONY]

ZCh