»język przyschnął (przysechł) ku podniebieniu, [do podniebienia], do paszczeki« [o słabości] (1:1): Wyſchnęła iako koſć ſiła moia/ y ięzyk moy przyſchnął do paſzcżeki moiej [lingua mea adhaesit faucibus meis Vulg Ps 21/16] y w piaſek ſmierci dowiodłes mie. TarDuch A3; Iáko ſkorupá wyſuſſona ſtáłá ſie moc moiá y ięzyk práwie przyſechł ku podniebieniu moiemu/ á práwiem ſie ſtał iáko martwy ktory iuż bywa y prochem przytrzęſiony. RejPs 32; [SkarKaz 170b (Linde)] [zawsze przekład tego samego tekstu].

»niech przyschnie (by przysechł) język do ust, do podniebienia, ku podniebieniu« = adhaereat lingua palato PolAnt [w solennym przyrzeczeniu] [szyk zmienny] (2:1:1): nieſtárayćie ſie nic iedno przed ſie trwayćie w wiernoſći ſwoiey/ á was nigdy nieprzeſtánie práwicá moiá á ſnadz by przyſechł ięzyk ku podniebieniu memu by ſie ſlowá moie miáły wniwecz obroćić. RejPs 204 [przekład tego samego tekstu BudBib, SkarKazSej]; BudBib Ps 136/6; Niech ięzyk moy do vſt moich przyſchnie/ ieſli ćię kiedy zápomnię: nadrożſza dźiewico napięknieyſza oblubienico Bogá náſzego/ napierwſza po Chryſtuśie poćiecho y ſłodkośći moiá. SkarKaz 578b; SkarKazSej 665b.

»przyschła(-y) kość (kości) do skory, do ciała« = ktoś wychudł, znędzniał [szyk zmienny] (1:1): Kośći moie przyſchły do ſkory moiey [adhaesit os meum carni meae] dla głoſu nárzekánia mego. BibRadz Ps 101/6 [przekład tego samego tekstu] LatHar 166.

»skora przysch(nę)ła do kości, ku kościam« = ktoś wychudł, znędzniał; adhaesit pellis ossibus PolAnt [szyk zmienny] (2:1): RejPs 148; Thákże gdy iuż opádło ćiáło moie/ ſkorá moiá przyſchnęłá do kośći moich/ zoſtáły tylko wárgi przy zębiech moich [Pelli meae ... adhaesit os meum]. Leop Iob 19/20; BibRadz Thren 4/8.

»usta przyschły do ciała« (1): Zápomniałem chlebá ſwego yeść y wiecżor y ráno/ Od głoſu płácżu y żalu odełkánia wielkiego/ Práwie nędzne vſtá moie przyſchły do ciáłá mego [adhaesit os meum carni meae Vulg Ps 101/6] [przekład tego samego tekstu cf »przyschła kość do skory, do ciała«]. LubPs X3v.