[zaloguj się]
[pdf]

PRZYSŁUSZNY (2) ai

Fleksja
sg
m A f Aprzysłuszną
Iprzysłusznym I
pl
G przysłusznych
A subst przysłuszn(e)

sg m I przysłusznym (1). ◊ [f A przysłuszną.] ◊ pl G przysłusznych (1). ◊ [A subst przysłuszn(e).]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

1. Odpowiedni, stosowny, właściwy komu (2):

przysłuszny komu, [czemu] (2): ZapWar 1545 nr 2646; [Kto ie [pszczoły] też chce z iednego mieścá ná drugie przenośić/ trzebá [...] cżáſy wiedźieć ktemu godne/ tákież y mieśca im przyſłuſzne. Cresc 1571 595 (Linde)]. Cf Wyrażenie.

Wyrażenie: »obyczajem [komu] przysłusznym« = jak należy (1): a bedziesz go ządal od nas yzbicz przes zyemie swoye bes pyeczne przeyechanie vczinil, obieczvyacz yz mi tez kazdemv obiczayem yemv przislusznim zachowacz sye bedziemi LibLeg 11/33v.
[Szereg: »przystojny i przysłuszny«: Azaście mu [Królowi] dwór zalecieli, urzędniki oddali, one w porządek wprawieli, onemu regalia przystojne i przysłuszne w posesyą i w ręce oddali? PismaPolit 620.]
2. [Należny komu: In ſumma. Tego potrzeba iżby cżeladzi: ich prziſłuszną karmią a żiwnoſc dano Ekonom n3.

przysłuszny komu: Poſty Chrzeſćijáńſkie ſą zwierzchnią pocżtą/ przy modlitwie/ á iáłmużnie/ ſámemu Panu Bogu przysłuſzną. HerbOdpow Rr5.]

Synonim: 1. właściwy.

JR