[zaloguj się]
[pdf]

SADOWNIK (4) sb m

a oraz o jasne (w tym w a 1 r. błędne znakowanie).

Fleksja
sg
N sadownik
V sadowniku

sg N sadownik (4). ◊ [V sadowniku.]

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI(XVIII) w. błędnie: sadowniczy i XVII w.

1. Ten, kto zajmuje się sadem, ogrodnik; arborator, consitor, inoculator Cn (2): Tę [młodą gałązkę oliwki] ieſli oſtré ćiérnié/ lub rodné pokrzywy Vprzątáiąc/ Sádownik podćiął vkwápliwy/ Mdleie záras KochTr 6.

W porównaniu (1): Bo iáko ſadownik wedle nátury drzewá/ iedny owoce ſam ręką ſwoią zbiera/ [...] drugie trzęśie [...] á drugie kijem obiia [...]: ták Pan Bog miękcżeyſze ſercá/ ſamym kazánim y przykłády/ [...] twárdſze pogrożenim/ [...] ieſzcże twárdſze/ karánim y ſrogim zgromienim/ [...] do pokuty y vpámiętánia przywodzi. SkarŻyw 80.

[Iron.: [anioł do szatana:] Wiecie, panie sadowniku, Posiedzisz tu sobie w łyku. Ewa chodziła po sadzie, Nie wiedząc o takiej zdradzie. Tyś też był nie kupił sadu, Dlaczegoś jej dawał jadu? DramStp II 367.]

2. Ten, kto handluje owocami; pomarius Murm, BartBydg (2): Murm 180; Pomarius, szadownyk BartBydg 119; [ReuchlinBartBydg A5].

Synonim: ogrodnik.

JR, (LW, MC, MN)