Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PRZYŚPIEWYWAJĄCY

Następne hasło: PRZYŚWIACZYĆ »

[PRZYŚWIACZSZYĆ vb pf

Fleksja

3 sg m con by przyświåczszył.

Sł stp: przyświaczyć, Cn brak, Linde XVIII – XIX w.: przyświadczyć.

Znaczenia

[Przedstawić świadka w swojej sprawie przeciwko komuś, zaświadczyć czyimś zeznaniem przeciwko komuś, a na swoją korzyść]

Przedstawić świadka w swojej sprawie przeciwko komuś, zaświadczyć czyimś zeznaniem przeciwko komuś, a na swoją korzyść [na kogo kim]: Czo yestlyby geden nadrugiego przyswiaczssyl czloviekyem gednym vpolu, dwiema wmiesczye/ tedy podzvolilisye dobrowolnye vinni bycz viny trzy grzywny nieodpuszczoney panv ge[go] mil[osczi]. ProtokWoźnik 93.

Formacje współrdzenne cf ŚWIADCZYĆ.]