[zaloguj się]
[pdf]

PRZYWALIĆ SIĘ (2) vb pf

a jasne.

Fleksja
inf przywalić się
praet
sg
2 m -ś się przywalił

inf przywalić się (2). ◊ [praet 2 sg m -ś się przywalił.]

Sł stp, Cn, Linde brak.

Spaść na coś z siłą (2):

przywalić się do czego (2): (nagł) Szypy Ogniſte. (–) [...] Stłucż Sáletrę y węgle/ kęs żywice/ Siárkę [...]. Przyłożyć to do ſzypu/ á płotnem obłożyć/ Sćiągnąć dobrze nićiámi/ á w ſmole omocżyć/ Tákież cżopek z wierzchu mieć/ wyiąwſzy zápálić/ Zápali/ gdzie ſie może do dáchu przywálić. BielSat N2v [idem] BielSjem 39.

[Przen [do kogo]: ánoś ſię ty zápalił Nań ogromnęmi słowy/ do niegoś ſię przywálił/ Widzę rzekłeś do niego/ przez zdrowie pić nie choćieſz/ Gdy prze me zdrowie duſzkięm/ ten kuffel nie wytłocżeſz/ Iuż znam żeś nieprzyiáćieł [!] NeothAcros B4v.]

Formacje współrdzenne cf WALIĆ.

MPi