Słownik polszczyzny XVI wieku - przywłaszczać się

« Poprzednie hasło: PRZYWŁASZCZAĆ

Następne hasło: PRZYWŁASZCZAJĄCY »

[PRZYWŁASZCZAĆ SIĘ vb impf

Pierwsze a pochylone, drugie prawdopodobnie jasne (tak w przywłaszczać).

Fleksja

indicativus
inf	przywłåszczać się
praes
	sg
3	przywłåszczå się

inf przywłåszczać się. ◊ praes 3 sg przywłåszczå się.

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w. s.v. przywłaszczyć.

Znaczenia

1. [Porównywać się, zestawiać się, utożsamiać się]
2. [Przystosowywać się]

1. Porównywać się, zestawiać się, utożsamiać się [komu]: Częmu ſię ti maż prziwłaſzcżać Bogatęmu Abrahamowi/ ktori Pana Boga miał za pieniądze nie tak iako ti maż pieniądze za Boga? ErazmNow 107v.

2. Przystosowywać się [ku czemu]: Ale miedzy cżłowiekiem/ á miedzy niemym á bezrozumnym ſtworzeniem tá naywiętſza rozność ieſt/ że nieme ſtworzenie tyle ile ſię wedle ćieleſnego zmyſłu poruſza/ ku temu ſię przywłaſzcża/ co tudźież przed nim álbo iuz przy niem ieſt CiceroKosz 7.

Synonim: 1. porownywać się.

Formacje współrdzenne cf PRZYWŁASZCZAĆ.]