![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: PRZYZBROJONY | Następne hasło: PRZYZDOBIĆ SIĘ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
PRZYZDOBIĆ (1) vb pf
o jasne.
Fleksja
| praet | ||
|---|---|---|
| pl | ||
| 3 | subst | przyzdobiły |
| imperativus | |
|---|---|
| sg | |
| 3 | niechże przyzdobi |
[praet 3 pl subst przyzdobiły.] ◊ imp 3 sg niechże przyzdobi.
Sł stp, Cn, Linde brak.
Ozdobić; przen: udzielić darów duchowych [co]: Cnotá mówię/ która w nim [Józefie] ták obwárta byłá/ Iż iéy niewieśćia chytrość namniéy nieruſzyłá. Prziymićiéſz ten kwiateczek ták ślicznéy ozdoby/ Niechże téż ſam pan z góry z łáſki ſwéy przyzdoby Kwiát cnéy młodośći wáſzéy GosłCast 11.
[przyzdobić czym: IEśli mi Pierides [przydomek Muz] były życżliwymi/ Ieśli moy przyzdobiły vmyſł dáry ſwymi. Ieśli ná mię z iáſnego zſtąpił Helikonu Promień náuk/ [...] Tobie miła Oycżyzno tym chcę ſłużyć CiceroBBud ktv.]
Formacje współrdzenne cf ZDOBIĆ.
Cf PRZYZDOBIONY
LWil