![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: PRZYZWOICIE | Następne hasło: (PRZYZWOITO) » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
[PRZYZWOISTY ai
o prawdopodobnie jasne (tak w przyzwoity).
Fleksja
| sg | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| f | N | przyzwoist(a) | n | N | przyzwoisto |
sg f N przyzwoist(a). ◊ n N przyzwoisto.
Sł stp, Cn, Linde brak.
Znaczenia
1. Słuszny, odpowiedni, właściwy:
Frazy: »[komu] jest przyzwoista rzecz [cum inf]« = ktoś powinien, do kogoś należy: Alÿe y komuſz ieſth prziſwoyſta rzecz modlicz ſzię za namÿ ArgWykład 41/69.
»przyzwoista rzecz jest [aby]« = właściwe, słuszne jest, aby: ArgWykład 40/124 cf Szereg.
Szereg: »słuszny a przyzwoisty«: Ieſlicz thedy pan Bug dlya mathuchny ſwogy [...] raczyl zachowacz rodzay lyuczki, thedy teze ſluſzna a prziſwoyſta rzecz ieſt y prziczyna abiſmy yą zwaly zywothem ArgWykład 40/124.
2. Odnoszący się, dotyczący [komu]: gdyſz tho [tj. orędownictwo u Boga] Marigi prziwlaſczaÿą czo ſamemu Chriſtuſſowy ieſt prziſwoÿſtho ArgWykład 41/79.
Cf PRZYZWOITY]
LWil