[zaloguj się]
[pdf]

PRZYZWYCZAJAĆ (4) vb impf

Oba a jasne.

Fleksja
inf przyzwyczajać
indicativus
praes
sg
1 przyzwyczajåm
praet
sg
3 m przyzwyczajåł
imperativus
sg
3 niechåj przyzwyczajå

inf przyzwyczajać (1). ◊ [praes 1 sg przyzwyczajåm.] ◊ praet 3 sg m przyzwyczajåł (2). ◊ imp 3 sg niechåj przyzwyczajå (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w. s.v. przyzwyczaić.

Wyrabiać w kimś lub w sobie, wpajać nawyk, obyczaj czegoś; assuefacere Modrz, Cn; adducere ad consuetudinem, consuefacere, consuescere, insuefacere, insuescere Cn [w tym: kogo, co (3)] (4): [Przyzwyczáiam/ Assuefacio Volck Xxx.]

przyzwyczajać do czego (2): Do drugich rzecży y w słuſzbie Bożey [św. Piotr] przyzwycżáiáć bráćiey niechćiał. SkarŻyw 472 marg. Cf Ze zdaniem dopełnieniowym.

przyzwyczajać czemu (1): Moczne dziecię oſtrą woiną niechay ſie naucży ſcisłego vboſtwa ſkromnie ſcierpieć/ [...] y żywot ſwoy wpolu tak źimie iako y lećie ſtraſliwym rzecżąm niechay przizwycżáia. KwiatKsiąż O3.

cum inf (1): [św. Antoniusz] Reguły doſkonále bárzo chował/ y chowáć ſobie porucżone/ przyzwycżáiał. SkarŻyw 411.

Ze zdaniem dopełnieniowym (1): Bo on [Solon] wſzytkie ludźi w iedney Rzecżypoſpolitey mieſzkáiące/ przyzwycżáiał do tego/ áby ſię wſzytcy z dobrego powodzenia ſąśiádá ſwego weſelili ModrzBaz 77v.

Formacje współrdzenne cf ZWYCZAIĆ.

Cf PRZYZWYCZAJANY

LWil