![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: PUCHNACZ | Następne hasło: PUCHNĄĆ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
PUCHNĄCY (3) part praes act
Fleksja
| sg | ||
|---|---|---|
| m | N | puchnący |
| pl | ||
|---|---|---|
| A | subst | puchnąc(e) |
sg m N puchnący (1). ◊ pl A subst puchnąc(e) (2).
Sł stp, Cn, Linde brak.
Znaczenia
Który puchnie, obrzmiewa (3): Turgidus, inflatus, puchnączy, tumidus BartBydg 164; (marg) Nogi puchnące leczy. (–) A wſzákoż komu nogi puchną warz śiárkę s śiennym prochem á tym nogi vmyway. SienLek 120, 118v.
AĆ