[zaloguj się]
[pdf]

BLEKOTLIWY (1) ai

blekotliwy, [blegotliwy].

Fleksja
sg
mNblekotliwy
pl
A m pers blegotliw(e)

sg m N blekotliwy. ◊ [pl A m pers blegotliw(e).]

Teksty nieoznaczają é oraz ó lub oznaczają é niekonsekwentnie.

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI – XVII w.

Wiele mówiący, wielosłowny; gaduła, papla: Verbosus – Bliekotliwi, pliapacz. Calep 1112a.

[W połączeniu szeregowym: Láćinnicy/ ći też przezwiſká dawáią tákowym ludźiem [niepowściągliwego języka]/ zowący ie ięzyczne/ żwáwe/ ſwiegotliwe/ blegotliwe/ y prozno mowiące/ kłamliwe ErazmJęzyk D6 (Linde).]

Synonimy: mieligęba, plapacz, wielomowny, wielosłowny.

Cf BEŁKOTLIWY

KN