[zaloguj się]
[pdf]

BOTWIEJĄCY (1) part praes act

botwiejący, [butwiejący].

o z tekstów nieoznaczających ó, e jasne.

Fleksja
sg
nNbutwiejącé
Gbotwiejąc(e)go
Ibotwiejącym

sg n [N butwiejącé. ◊ G botwiejąc(e)go]. ◊ I botwiejącym.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Ulegający gniciu: Szytym drzewo ktore niektorzi Cedrem/ á ini iodłą/ drudzy drzewem nigdy niebotwieiącym przekladáią. BudBib I 43d marg; [Drzewo Setim [Ex 25/5] [...] ieſt drzewo bárdzo mocné/ nigdy nie buwieiącé WujBib 91a].
a. [Z przeczeniem; w funkcji przymiotnika: taki, którego cechą jest nieuleganie gniciu, niepsujący się: oná Mánná/ [...] w kubku złotym/ w ſkrzyni z drzewá niebotwiejącego vrobioney [...] ſchowána JungaRowiąz 390.]

Cf BOTWIEĆ

KN, PP