[zaloguj się]
[pdf]

BRZĘKNĄĆ (3) vb pf

W formie fut: brząk-; w formach praet: brząk- (1), BielSpr, brzęk- (1) WisznTr.

Fleksja
praet
sg
3 f brzęknęła
n brząknęło

fut 3 sg brząknie (1). ◊ praet 3 sg f brzęknęła (1). n brząknęło (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.: brząknąć.

Wydać dźwięk przez uderzenie metalu o metal, zadźwięczeć, zadzwonić (3): nigdy nie brząknie dzwonek, áż go muśi Kto poćiągnąć. CiekPotr 76.

brzęknąć w co: gdy [Aleksander] bárzo vſnął vpádło iábłko [srebrne] z ręku/ brząknęło w miednicę ocućił BielSpr 42v.

Przen: Rozbić się (1): Bo moiá droga Mátko/ ſkoroś ty zniknęłá/ Ma roſkoſzna vćiechá o źiemię brzęknęłá. WisznTr 14.

Formacje pochodne cf BRZĘKAĆ.

BC