![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: DAWIĄCY | Następne hasło: DAWICIEL » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
DAWICA (1) sb f
Pierwsze a jasne.
Fleksja
| sg | |
|---|---|
| G | dawice |
| I | dawicą |
sg G dawice. ◊ [I dawicą].
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.
Znaczenia
Choroba gardła: Chceſzli prożen być dáwice Pal ná popioł Iáſtkolice SienLek 82.
[Szereg: »dawica albo śliniogorz«: DAwicą álbo ślinogorzem/ zwykli zwáć Polacy/ wrzod ktory w gárdle zálega/ á połykániu bárzo ſzkodzi. SienHerb 519 (Linde).]
Synonim: ślinogorz.
TK