Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: DEFEROWAĆ

Następne hasło: DEFEROWANY »

DEFEROWAN (8) part praet pass impf

deferowan (5), deferowany (1), deferowan a. deferowany (2); deferowan ComCrac, Diar (2), UstPraw; deferowan: deferowany SarnStat (1 : 1).

-a- (7), -ą- (1).

Oba e oraz o jasne. W formach złożonych a jasne, w formie niezłożonej pochylone.

Fleksja

sg
m	N	deferowån	f	N	deferowanå

pl
N	m pers	deferowani
N	subst	deferowan(e)

sg m N (praed) deferowån (5); -ån (2), -(a)n (3). ◊ f N deferowanå (1). ◊ pl N m pers deferowani (1). ◊ subst deferowan(e) (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. praw. Zgłaszany z powodu popełnionego przestępstwa lub wykroczenia (5)
2. praw. Przedstawiany do zatwierdzenia (1)
3. Przyznawany (2)

1. praw. Zgłaszany z powodu popełnionego przestępstwa lub wykroczenia (5): iż gdyby ktory kapłan deferowan bym [!] coram loci ordinario Diar 52.

deferowan komu (3): Diar 50; Podwoiewodzy ieſliby nieczynił vſtaw w rzeczách przedáiących/ tedy Woiewodzye ma być deferowan UstPraw A2; SarnStat 605.

deferowan o co przed kogo przez kogo (1): A ſtaroſta bęndzie povinien Execucią vczynicz pod vtraczeniem vrzędu oczo ma bycz deferovąn przed nas Maieſtat Kroliewſki przez Voyevodę ComCrac 1543/12.

2. praw. Przedstawiany do zatwierdzenia [komu] (1): A wybrány Sędźia/ Podſędek/ y Piſarz/ Nam wedle zwyczáiu inych źiem Króleſtwá náſzégo ma bydź deferowan y przez nas ma bydź potwiérdzon. SarnStat 1212.

3. Przyznawany [komu] (2): á Appellácia żadna nie ma mu bydź deferowána. SarnStat 483.

Szereg: »deferowany albo przyczytany« (1): ći ktorzi chcą iżeby im wſzyſtki naywyſzſze á naiwſpaniálſze rzeczy deferowáne albo pryczytáne [!] bywáły. KwiatKsiąż A3.

Cf DEFEROWAĆ

KCh