[zaloguj się]
[pdf]

DEKLAMACYJA (5) sb f

e jasne; -ama- (2), -åmå- (1); -ama- ModrzBaz; -ama- : -åmå- Mącz (1 : 1).

Fleksja
sg pl
A deklamacyją deklamacyj(e)

sg A deklamacyją (3). ◊ pl A deklamacyj(e) (2).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Wygłaszanie, pisanie mów dla ćwiczenia; concio Mącz [declamatio ‒ rzecz a mówienie smyślone dla ćwiczenia rozumu i języka uczyniona Mącz 55c; – mowa, oracyja dla ćwiczenia się Calep; kraso-mowskie ćwiczenie ‒ declamatio Cn] (5): P. Marszałek iedno raz w Niepołomicach był adrugy raz w Collegium nadeclamatią collegiatow ActReg 157.
Zwrot: »deklamacyją czynić, sprawować« = declamare Mącz (2 : 1): á wſzakoſz zawżdy w namieciech [Augustus Cesarz] cżytiwał y piſywał y na każdy dźien zwykł był Declamacye cżynić KwiatKsiąż L4; Mącz 55c; ModrzBaz 134v.
Szeregi: »dysputacyja i deklamacyja« (1): Trzebá ſię też ćwicżyć w piſániu/ dyſputácyie y deklámácyie ſpráwowáć [disputationes et declamationes exercendae] ModrzBaz 134v.

»deklamacyja albo kazanie« (1): Legi concionem tuam, Czedłem twoyę declámácią álbo kazánie. Mącz 53c.

»deklamacyja a rzecz« (1): Declamo, declamaciyą á rzecz czinię/ yáko czinią w Kolegiach nauczeni dla ćwiczenia w wymowie/ álbo ćwiczić ſie w wymowie. Mącz 55c.

Synonimy: kazanie, mowa, oracyja, rzecz.

KCh