[zaloguj się]
[pdf]

DŁUBAĆ SIĘ (4) vb impf

zawsze sie.

Fleksja

3 sg praes sie dłubie (4).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) i XIX w. s.v. dłubać.

Grzebać się, gmerać (4):

dłubać się czym (1): Szkodáby thu Puhacżá/ co ſie noſem dłubye/ A nie vmie nic więcey/ iedno Myſzy ſkubie. RejZwierz 111.

dłubać się pod co (1): Więc ſie [sroka] pod ſkrzydło dłubie/ á w nos drapie nogą RejWiz 55.

Zwrot: »po mieszku się dłubać« = szukać pieniędzy (1): A pan ſie w łeb ſkubie/ po mieſzku ſie dłubie. Iuż nie piſkay dudo/ bo w nim bárzo chudo. RejZwierc 114.
W przen (1):

dłubać się w co (1): A theż gdy miedzy zacne przydzye ogon tuli/ Ieſzcżechmy go po kroku iż Dudek pocżuli. A on ſtroi poſtawki/ á on pálce ſkubye/ A brzuch rádli páznogty á w ogon ſie dłubye. RejWiz 98.

TK