[zaloguj się]
[pdf]

DŁUŻNIKOW (4) ai

dłużnikow a. dłużnikowy (4).

Fleksja
sg
n Adłużnikow(e)
pl
N subst dłużnikow(e)
A subst dłużnikow(e)
L dłużnikowych

sg n A dłużnikow(e) (1). ◊ pl N subst dłużnikow(e) (1). ◊ A subst dłużnikow(e) (1). ◊ L dłużnikowych (1).

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

Przymiotnik od „dłużnik” ‘ten, kto zaciągnął pożyczkę’ (4): Wierzyćiel/ [...] długu ſwego dochodźić ma przodkiem ná ruchomych rzeczách dłużnikowych/ potym ná ſtoiącym Imieniu iego. GroicPorz q4v; Ieſli ſię kredytorow zebráło nie máło: Rąbáli dłużnikowe miedzy ſobą ćiáło. KlonWor 74.
Wyrażenie: praw. »brzemiona dłużnikowe« (2): Rękoymia muśi wſzytki brzemioná dłużnikowe ná ſye przyiąć. GroicPorz r4, r4v.

KCh