[zaloguj się]
[pdf]

DOPYTYWAĆ SIĘ (2) vb impf

Zawsze się.

o oraz a jasne.

Fleksja
inf dopytywać się
indicativus
praes
sg
2 dopytywåsz się

inf dopytywać się (1). ◊ praes 2 sg dopytywåsz się (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (błędnie zam.: dopytawać się) i XVIII w.

Dowiadywać się pytając; inquirere Modrz; discere, interrogare PolAnt [czego] (2):

dopytywać się od kogo (1): Czegoſz dáley po nas chceſz? ábo cżego ſię od nas dopytywaſz [interrogare et dicere a nobis]? BudBib 2.Mach 7/2.

Szereg: »wywiedować się abo dopytywać« (1): Ták ſię zda/ iákoby nam odeymowáli moc wywiedowáć ſię ábo dopytywáć [potestatem inquirendi] wyſtępkow oſob ná vrzędźiech będących ModrzBaz 49v.

Synonimy: dowiadować się, szukać, śledzić.

Formacje pochodne cf PYTAĆ SIĘ.

KN