![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: DORADZENIE | Następne hasło: DORADZIĆ SIĘ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
DORADZIĆ (6) vb pf
o jasne; -a- (3) BierEz, RejPs, RejWiz; -å- (1) MurzNT.
Fleksja
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | doradził |
| f | doradziła | |
| imperativus | |
|---|---|
| sg | |
| 2 | dorådź |
praet 3 sg m doradził (4). f doradziła (1). ◊ imp 2 sg dorådź (1).
Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVIII w.
Znaczenia
Udzielić rady, poradzić [komu] (6): á zámąż iey doradź/ będźie zdrowá. SienLek 116.
doradzić czego (1): Lecż zły rozum z náturą tego mu dorádził. RejWiz 37.
Ze zdaniem dopełnieniowym [aby (3), by (1)] (4): Więc kupcowi ieden dorádził/ By ie do Sámu prowádził BierEz Bv; BielŻyw 112; SNadz ták złemu dorádziłá złoſć iego/ áby bez zakonu żył RejPs 53; Plęmięniá źmjiów któſz wám wſkázáł [quis ostendit] (marg) dorádźił (‒) abyście przed gniewęm przyſzłym vciekli? MurzNT Luc 3/7.
Formacje pochodne cf RADZIĆ.
Cf DORADZENIE, DORADZONY
KN