[zaloguj się]
[pdf]

DOWIĆ (1) vb pf

Fleksja

3 pl subst con praet by były dowiły.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (ten sam przykład) – XVII(XVIII) w.

Dokończyć przędzenia:
Zwrot: peryfr. »przędze swej dowić« = przerwać czyjeś życie: Ná któréy [mojej Królewny] ślicznych ręku/ [...] Prágnąłem duſzę podáć/ gdybykolwiek były Nieprzeiednáné śioſtry [Parki] przędze ſwéy dowiły. KochPam 87.

Synonim: doprząść.

Formacje pochodne cf WIĆ.

BZ