[zaloguj się]
[pdf]

DOPRZĄŚĆ (2) vb pf

o jasne.

Fleksja

fut 2 sg doprzędziesz (1). ◊ 3 sg doprzędzie (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Dokończyć przędzenia; tu: przen: umrzeć (2):
Fraza: »Lachesis niteczki doprzędzie« = ktoś umrze (1): Bo miedzy wámi cżłek iuż podobno tákowy/ Nie poſtoi: á ieſliż tu gdzie táki będzie/ Wrychle ſroga Lácheſis nitecżki doprzędzie. WisznTr 8.
Zwrot: peryfr. »siwej kądziele doprząść« = umrzeć (1): [o starym człowieku] Ze z weſołą pociechą wſzytko znośić będzieſz/ Atey śiwey kądziele z rádoſcią doprzędzieſz. RejZwierc 180.

Synonim: dowić.

Formacje pochodne cf PRZĄŚĆ.

BZ