[zaloguj się]
[pdf]

DOZIERACZ (1) sb m

Fleksja

I sg dozi(e)råcz(e)m.

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Osoba pełniąca nadzór, kontrolę: Nád to ieſzcze tákowy wykład nie może być Krolowi náſzemu przywłaſzczony/ bo on nie ieſt/ áni może być doźieraczem w Polſzce/ Generaliter áby kożdy vrzędowi ſwemu doſyć vczynił OrzRozm Mv.

Synonimy: przyględacz, stroż.

Cf [DOZIERCA], DOZORCA, DOZORNIK

KN