![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: [DOZORNIE] | Następne hasło: (DOZORNOŚĆ) » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
DOZORNIK (1) sb m
Fleksja
A pl dozorniki.
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.
Dozorca, nadzorca; osoba pełniąca nadzór, kontrolę: A ſtárſze nád ſzpitálmi y iáko dozorniki cżynił [św. Chryzostom] ty kápłany/ ktorzy żon nigdy nie mieli. SkarŻyw 87.
Cf DOZIERACZ, [DOZIERCA], DOZORCA
KN